“Hyperlocal” ka qenë një fjalë kryesore në media për një kohë të gjatë. Ndërsa përqendrimi i pronësisë së mediave tradicionale dhe depërtimi i rrjeteve të mediave sociale ka minuar në mënyrë të rëndë mediat lokale në të gjithë globin, gjithnjë e më pak organizata të mediave lokale të mbijetuara kanë luftuar për të gjetur modele të qëndrueshme biznesi për të mbështetur prodhimin e përmbajtjes lokale.
Ky proces kishte lënë të pashërbyer audiencat jashtë zonave të mëdha metropolitane. Organizatat kombëtare dhe rajonale të medias fillimisht e panë përmbajtjen hiperlokale si një mundësi për të plotësuar atë vend, por në shumë shtete mediat e sapo shfaqura në internet kanë qenë më të suksesshme në zhvillimin e strategjive më të mira të përmbajtjes dhe modeleve më efikase të biznesit sesa organizatat e vjetra mediatike.
Gjigantë të tillë si The New Your Times, The Washington Post dhe MSNBC kanë lansuar platformat e tyre hiperlokale në fillim të viteve 2000, vetëm për t'i fikur disa vite më vonë. Në të njëjtën kohë, mediat digjitale gjysmë-profesionale, jo-komerciale dhe shpesh të drejtuara nga vullnetarët dhe , janë përpjekur dhe janë integruar me sukses në komunitetet lokale, duke iu ofruar atyre lajmet dhe temat përkatëse që u nevojiten.
Por çfarë do të thotë në të vërtetë "hiperlokal"
dhe pse disa përpjekje janë më të suksesshme se të tjerat; dhe më e rëndësishmja, a ka një model hiperlokal që mund të jetë i dobishëm për organizatat mediatike globalisht?
“Hiperlokalja” në gazetari tradicionalisht përshkruhet si përmbajtje që mbulon ngjarje dhe tema që ndodhin dhe janë të rëndësishme vetëm për një komunitet të vogël lokal, i cili mund të variojnë nga një fshat në një qytet të vogël apo në një lagje specifike në një qytet më të madh. "Hiperlokalja" mund të shkojë edhe më thellë: mund t'i shërbejë vetëm nevojës së një pjese të zonës së përcaktuar gjeografikisht, p.sh., grupeve etnike ose fetare, adhuruesve të natyrës ose artit që jetojnë në një zonë të caktuar etj.
Për sa i përket përmbajtjes, ekziston një kërkesë e dukshme për këtë lloj mbulimi – mediat kombëtare dhe rajonale nuk mbulojnë lajme që nuk i konsiderojnë të rëndësishme për audiencën e gjerë.
Si rezultat, njerëzit mund të jenë të vetëdijshëm se çfarë po ndodh në kryeqytetin e vendit apo edhe jashtë saj, por e kanë të vështirë të mësojnë për lajmet që janë të rëndësishme për jetën e tyre të përditshme në komunitetet ku jetojnë.
"Hiperlokalja" si një model biznesi zakonisht i referohet gjenerimit të të gjitha të ardhurave tërësisht nga mikro auditori të cilit i shërben media lokale: qoftë drejtpërdrejt, në formën e donacioneve ose abonimeve nga anëtarët e komunitetit, nëpërmjet reklamave dhe sponsorizimeve nga bizneset e vogla që i shërbejnë të njëjtës popullatë. , ose nga autoritetet dhe institucionet vendore.
Megjithatë; duhet theksuar se shumë prej mediave hiperlokale nuk kanë nevojë për një model biznesi. Njerëzit që punojnë për ta, rrallë gazetarë profesionistë, janë vullnetarë - entuziastë të papaguar që krijojnë përmbajtje në kohën e lirë, si shërbim ndaj komunitetit të tyre. Për qëllimin e këtij artikulli, le t'i shikojmë ato vetëm nga këndvështrimi i përmbajtjes dhe prodhimit dhe të përpiqemi të zbulojmë pse ato janë shpesh më të suksesshme se disa përmbajtje profesionale.
Faqet e lajmeve hiperlokale kanë të bëjnë shumë me të dhënat e lexuesve dhe ndërveprimin e komunitetit. Ndërsa të gjitha mediat në epokën digjitale kanë njëfarë niveli të përmbajtjes së krijuar nga përdoruesit dhe angazhimit të komunitetit, hiperlokalja është kryesisht, nëse flasim tërësisht, lidhur me këtë. Redaktorët e tyre veprojnë si krijues të përmbajtjes dhe si kustosë dhe moderatorë të përmbajtjes së krijuar nga audienca të cilës i shërbejnë.
Suksesi nuk është aspak i garantuar
Në fillim të viteve 2000, kur termi "hiperlokal" filloi të bëhej i njohur, u konsiderua si një mënyrë inovative për të kompensuar humbjen e mediave tradicionale lokale dhe për të përfituar nga "demokratizimi" i mediave që erdhi me botimin digjital. Disa nga botimet më të mëdha në SHBA shfrytëzuan mundësinë dhe nisën degët e tyre hiperlokale me shpresën për të arritur audiencë të re. Në vitin 2009 New Your Times filloi me - The Local, një medium online i përqendruar në East Village të Nju Jorkut.
Në - The Local, redaktorë me përvojë të NYT-së udhëhoqën punën e studentëve nga Instituti i Gazetarisë së Nju Jorkut për të mbuluar çështjet lokale dhe për t'i dhënë zë popullit vendas. Ajo u mbyll në vitin 2013, duke i lënë vendin Bedford + Bowery, këtë herë në bashkëpunim me New York Magazine, dhe duke mbuluar një zonë më të gjerë të Nju Jorkut. Publikimi i fundit i saj ishte në maj 2021.
Eksperimenti i Washington Post me hiperlokalin - Loudoun Extra, që mbulonte lagjet përreth Uashington DC, filloi në vitin 2007 dhe u mbyll vetëm dy vjet më pas, duke cituar "paqëndrueshmëria e modelit".
Gjithashtu në vitin 2009, MSNBC.com bleu start-upin hiperlokal "EveryBlock", i cili zgjati pak më shumë, por më në fund u mbyll si një botim i pavarur në 2018.
Hiperlokalja e globalizuar: një oksimoron apo një model i suksesshëm biznesi?
EveryBlock tani ridrejtohet te Nextdoor, një aplikacion i mediave sociale i specializuar pë përmbajtjen hiperlokale të gjeneruar nga përdoruesit, që lidh fqinjët me njëri-tjetrin, dhe me bizneset dhe institucionet lokale. Kur identifikohen, përdoruesve u kërkohet të fusin vendndodhjen e tyre, gjë që i drejton ata drejtpërdrejt në përmbajtjen e fokusuar, të krijuar për lokalitetin e tyre. Në realitet, Nextdoor është një rrjet i gjerë mikro rrjetesh të pavarura që mbulojnë qindra vendndodhje të veçanta, secila prej të cilave mbart vetëm përmbajtje të rëndësishme për atë vend të veçantë, në fakt është një rrjet i mediave sociale hiperlokale. Nextdoor është i disponueshëm në Shtetet e Bashkuara, ku kompania pohon se arrin 30% të familjeve, dhe në Kanada, MB, Gjermani, Francë, Holandë, Itali, Spanjë, Suedi, Danimarkë dhe Australi; dhe synon të zgjerohet më tej.
Bashkimi i përmbajtjes hiperlokale me aksesueshmërinë e një rrjeti social dhe përcjellja e të gjithë krijimit të përmbajtjes tek përdoruesit, një model i ngjashëm me çdo media tjetër sociale, është dëshmuar të jetë një zgjidhje e shëndoshë biznesi: Nextdoor është një kompani e tregtuar publikisht e listuar në Bursën e Nju Jorkut dhe ka një vlerë prej 4,3 miliardë dollarë. Aplikacioni është falas për përdoruesit dhe fiton para nga bizneset dhe markat lokale.
Për bizneset e vogla ofron lidhje direkte me lagjen e afërt të cilën ata e shërbejnë. Përparësitë për bizneset lokale janë të qarta: shumica e popullsisë vendase blen në vend; dhe shumë janë qëllimisht të gatshëm të shpenzojnë më shumë nëse blejnë në vend. Aplikacioni u ofron bizneseve disa opsione që variojnë nga një postim i thjeshtë deri tek opsionet gjithëpërfshirëse të reklamimit me pagesë.
Nextdoor gjithashtu u ofron reklamuesve dhe markave kombëtare reklama të përshtatura, të lokalizuara që e bëjnë ofertën e tyre më afër banorëve vendas.
Për ta bërë më të fortë ofertën e përmbajtjes, Nextdoor ofron opsione për agjencitë publike – autoritetet lokale, institucionet shëndetësore dhe transportin publik. Me pak fjalë, përdoruesit e Nextdoor marrin të gjithë informacionin rreth ngjarjeve, lajmeve, dyqaneve dhe shërbimeve për të cilat mund të kenë nevojë; dhe bizneset kanë akses te klientët e veçantë që u shërbejnë në lagjen përkatëse.
Ndërsa ky është një shembull i reklamave hiperlokale të zhdukura në një shkallë industriale, shembuj të tjerë të përmbajtjes hiperlokale të suksesshme ekzistojnë gjithashtu, duke ndjekur shtigje shumë të ndryshme të përmbajtjes dhe të ardhurave.
Qyteti i vogël me Zë të Madh
Bromyard FM, pavarësisht nga emri i tij, është e vetmja radio në internet, e cila filloi gjatë mbylljes në Mars 2020 në Herefordshire, Angli. Ajo u krijua nga një muzikant rok, qe eshte edhe DJ vendas dhe grupi i tij i entuziastëve që menduan se komuniteti i tyre kishte nevojë për informacione lokale dhe një ndjenjë përkatësie për ta luftuar vetminë në periudhë kur të largimi nga shtëpia ishte e pamundur. Radioja u bë shpejt një platformë jetike të komunitetit lokal që tani ka 5700 anëtarë (në një qytet me 4500 banorë) vetëm në grupin e tij Facebook Bromyard FM.
Receta e saj për sukses: muzika e shkëlqyer e përshtatur me demografinë, lajmet lokale dhe temat me interes, dhe integrimi i pandërprerë në komunitetin lokal, biznesin dhe institucionet publike.
Këtu janë disa shembuj të përmbajtjes që ofron:
Po hapet kafeneja e re
Këshilli Bashkiak planifikon debat:
Mbledhja e fondeve për një vendas që ka nevojë për operacion
Modeli i biznesit Bromyard FM bazohet në donacione, abonime dhe reklama; megjithatë, përkushtimi, vullnetarizmi dhe ndjenja e përkatësisë në komunitet mbeten çelësi i suksesit. Komuniteti qëndroi pas stacionit që në fillim, duke krijuar një faqe për mbledhjen e fondeve - GoFundMe (fillimisht pa dijeninë e themeluesit) për të ndihmuar në mbështetjen e stacionit.
Oferta për mbështetësit dhe reklamuesit ndahet në tre kategori; por dallimet mes tyre nuk janë shumë të mëdha dhe të gjitha janë të disponueshme për këdo që është i interesuar të mbështesë Radion dhe të ketë akses tek audienca vendase.
Njerëzit e Nju Jorkut: Nga një fotoblog në një fenomen kulturor global (dhe një bamirësi shumë milionë dollarëshe)
Projekti me famë botërore Humans of New York (HONY) u lansua në nëntor të viti 2010 si fotoblog personal i fotografit amerikan Brandon Stanton, i cili fillimisht donte të bënte fotografi të 10 000 qytetarëve të Nju Jorkut dhe t'i vendoste ato në hartë të qytetit. Megjithatë, ai shpejt filloi të shtonte edhe biseda dhe tregime, dhe kështu e ktheu një blog fotografik në një medium të llojit të tij, duke filluar nga hiperlokal dhe global.Faqja e HONY-së në Facebook së shpejti do të arrijë 18 milionë ndjekës në mbarë botën. HONY është botuar si seri librash dhe ka frymëzuar shumë projekte "Njerëzit e…" në mbarë botën. Fotografi Brandon Stanton ishte 26 vjeç kur themeloi Humans of New York.
HONY nuk është një operacion komercial, por mbledh fonde për të mbështetur prodhimin; dhe për të ndihmuar subjektet e saj në nevojë. Në një postim në Facebook nga viti 2021, Brandon Stanton thotë “... gjatë rrugës ne kemi financuar mbi 20 milionë dollarë për të ndihmuar në zbutjen e barrës. E gjithë kjo është bërë pa asnjë postim apo reklamë të vetme të sponsorizuar dhe arsyeja kryesore për këtë është mbështetja e abonentëve të Patreon".
Patreon është një platformë e njohur amerikane e abonimit (crowdfunding) që lejon fansat të financojnë artistët e tyre të preferuar. Në këmbim të një donacioni mujor, mbështetësit kanë akses në përmbajtje ekskluzive, komunit dhe shikim në procesin krijues.
Ndërsa The Standard Times po zbehet; lind një Dritë (Light) e re
Nju Bedford, Massachusetts është një qytet me 100 000 banorë, i njohur kryesisht si qendra e madhe tregtare e peshkimit, dikur kryeqyteti i industrisë amerikane të gjuetisë së balenave. Gazeta e tij e vjetër, The Standard-Times ka ndryshuar pronarin disa herë dhe aktualisht është në pronësi të Gannett, botuesi më i madh i gazetave amerikane. Ndërsa tregu lokal për shtypin vazhdon të tkurret dhe të ardhurat në internet nuk ofrojnë zëvendësim të mjaftueshëm për të mbështetur prodhimin e fuqishëm të përmbajtjes, The Standard-Times ka reduktuar rrënjësisht stafin e saj dhe po përpiqet të sigurojë mbulim të plotë të lajmeve dhe çështjeve me interes për publikun vendas.
Deri më tani, ky tregim nuk është përjashtim - vlerësohet se në 15 vitet e fundit rreth 2200 gazeta lokale janë mbyllur vetëm në SHBA; dhe numri i gazetarëve është përgjysmuar.
Ajo që e bën New Bedford të ndryshëm është The Light, një media lokale jofitimprurëse e krijuar nga ish-gazetarët e The Standard-Times dhe Boston Globe, një shembull relativisht i rrallë i një alternative të suksesshme lokale, të krijuar nga gazetarë profesionistë të medias të vjetra, të aftë për të ofrojnë mbulim të pavarur dhe të thelluar të temave të rëndësishme lokale. Themeluesi i The Light - it është ish-drejtuesi i Boston Globe-së, i cili krijoi platformat online të Globe-së në vitet '90. Media varet tërësisht nga sponsorët dhe donacionet:
Aktualisht është duke mbledhur fonde nga publiku për të përshtatur me një donacion prej 100 000 USD "nga një donator unanim"; dhe shpreson të arrijë qëllimin në kohë për ditëlindjen e saj të parë në qershor të vitit 2022.
Sukses? Ndoshta shumë herët për ta quajtur kështu.
Rezultati përfundimtar
Lansimi i medias hiperlokale, ose lansimi i përmbajtjes hiperlokale, edhe me qëllimet më të mira dhe idetë e përmbajtjes së shkëlqyer, nuk është garanci për sukses. Shembujt e atyre që e bënë atë janë aq të ndryshëm sa nuk është e mundur, të paktën për momentin, të vendoset një model që do të funksiononte për të gjithë. Mgjithatë, këtu janë disa veçori që ndajnë të gjitha mediat e suksesshme hiperlokale:
|
Përfundimi
Në mars të vitit 2022, pas dy vitesh takimesh online të detyruara nga pandemia, më në fund arrita të udhëtoj në Prizren dhe të takoj Mamer Fushën, themeluesin dhe pronarin e një kompanie lokale të Radios dhe Televizionit. Ne kishim punuar me të gjatë vitit të kaluar për të krijuar atë që është në thelb përmbajtje hiperlokale – përditësimet e këshillit bashkiak dhe programe bisedash të përshtatura për komunitetin për pakicat turke, boshnjake dhe rome të këtij qyteti të bukur multietnik, shumëfetar dhe multikulturor.
Emri i kompanisë së Mamerit është RTV Besa. Miqtë e mi në stacion kërkuan për një kohë të gjatë përkthimin përkatës të fjalës “besa” në anglisht. Është më shumë se një premtim, është më shumë se një fjalë nderi. Është një angazhim i përjetshëm, i pathyeshëm ndaj besnikërisë që premtoni, si dhe ndaj përkushtimit, solidaritetit dhe besnikërisë që u premtoni të tjerëve.
Mos provoni hiperlokal pa besa.
